Feijoada: Historisch gerecht, de meest klassieke Braziliaanse maaltijd.

Feijoada of feijoada completa is het nationale gerecht van Brazilië, een stevige stoofpot met varkensvlees en zwarte bonen. Het gerecht wordt door het hele land geconsumeerd en elk gezin in Brazilië heeft zijn eigen, bijzondere recept. Gebakken groenten, kaasbroodjes, rijst en verse, gesneden sinaasappels worden geserveerd als bijgerecht bij het gerookte varkensvlees en de rijk gearomatiseerde zwarte bonen.

Afhankelijk van de regio van Brazilië varieert het type boon dat in feijoada wordt gebruikt. Terwijl in sommige regio's, zoals Rio de Janeiro of Minas Gerais, feijoada meestal wordt bereid met zwarte bonen, worden in Goias en Bahia vaker bruine of rode bonen gebruikt.

Als feestelijk gerecht wordt feijoada traditioneel geserveerd op zaterdagmiddag of zondagse lunch en bedoeld als een ontspannen middagmaal. Het is bedoeld om de hele dag van te genieten en niet onder gehaaste omstandigheden te eten. De maaltijd wordt meestal gegeten bij uitgebreide familie en gecombineerd met een evenement zoals het kijken naar een voetbalwedstrijd of een ander sociaal evenement. Vanwege de zware ingrediënten en rijke smaken van het gerecht wordt feijoada gezien als Braziliaans soulfood. In de stad São Paulo is feijoada een typisch gerecht in arbeidersrestaurants op woensdag en zaterdag, voornamelijk in het commerciële gebied. In Rio de Janeiro serveren restaurants het traditioneel op vrijdag. Het gerecht wordt normaal gesproken geserveerd met een keuze uit een selectie van vleeswaren, b.v. varkensvlees, spek, varkensoren, varkenspoten, om aan de behoeften van de klant te voldoen. Andere variaties van feijoada, zoals de vetarme versie of de vegetarische.

Volgens de legende stamt de oorsprong van het nationale gerecht van Brazilië, feijoada, uit zijn geschiedenis met slavernij. Slaven zouden dit stevige gerecht zogenaamd maken van zwarte bonen en restjes varkensvlees die ze van hun huishoudens kregen. Deze restjes omvatten varkenspoten, oren, staart en andere delen die als ongeschikt werden beschouwd voor de meester en zijn gezin. . Daarentegen aten de armen en slaven meestal een mengsel van zwarte bonen en maniokmeel. Traditioneel wordt het klaargemaakt voor de lunch op zaterdag, zodat de consumenten het kunnen uitslapen. De bonen zijn op smaak gebracht met uien, tomaten, koriander en knoflook, terwijl varkensvlees kan worden verrijkt met gedroogd rundvlees en gerookte varkensworst.

Vóór de hoofdmaaltijd krijgen de consumenten caldinho de feijao aangeboden, een bonenbouillon die wordt geserveerd in shotglaasjes of kleine keramische kopjes en gegarneerd met varkenszwoerd, ook wel torresmos genoemd. De naam feijoada is afgeleid van het Portugese woord voor bonen, feijão, en is waarschijnlijk ontstaan ​​in de 17e eeuw in Recife, op suikerplantages gebouwd door de Portugese kolonisten, hoewel sommigen geloven dat het in Rio de Janeiro is aangelegd.

De Braziliaanse versie gebruikt meestal zwarte bonen, terwijl de Portugese meestal witte bonen of bruine bonen gebruikt. Feijoada wordt kunstig uitgestald op schalen vol ingrediënten, zodat de consumenten hun favorieten kunnen kiezen en er in een rustig tempo van kunnen genieten.

Het vlees wordt gesneden en op schotels geplaatst; de bonen worden geserveerd in grote serveerschalen en de bijgerechten zijn onder meer Braziliaanse rijst, boerenkool, cassave met boter of hardgekookte eieren, gesneden sinaasappels en hete peper-limoensaus. Tijdens de maaltijd wordt cachaca, een suikerrietbrandewijn en de populairste drank van Brazilië, geserveerd als traditionele begeleiding bij feijoada.